«Երազը մեր չիրականացած ցանկությունների հայելին է»
Ավ.Իսահակյան
Պատահական չե, որ ընտրեցի հենց այս խոսքերը, քանի-որ տեսնելով նկարը միանգամից հասկացա, որ այն երազ է մի փոքր աղջկա երազ, որ ապրում էր այդ անուրջով:
Թվում է թե, աղջիկը միայանակ է, բայց հետո հասկանում ես, որ մենակ չե նա ծաղիկների, երկնքի, աղավնիների հետ վազում է, անվերջ վազում, երազում գեղեցկության, սպիտակ աղավնիների խաղաղ թռիչքի մասին, որոնք անվերջանալի են թվում: Փոքրիկը երանության մեջ է, հասկանում է, որ այդ ամենը երազ է, բայց շարունակում է երազել, ու ապրել երազի մեջ: Երազում էր…երազում…
Զարմանալի է բայց երջանկության հետ ես նկարում տեսնում եմ սպասում: Ինձ թվաց թե, փոքրիկը խաղաղ երկնքում տեսնում է իր մայրիկին, որը մեղմ հայացքով ժպտում էր իրեն: Աղջիկը երջանիկ էր, սակայ գիտեր, որ այդ ամնեը լոկ միայն երազ է…