Մեր լեզուն արյունն է մեր,
Արյունից ավելի թանկ,
Մեր բուրմունքն ու գույնն է մեր,
Մեր լեզուն մենք ենք որ կանք:
Համո Սահյան
Մեր լեզուն մեր խոսքն է, մեր մտածողության հիմնական միջոցը, մշակութային արժեք է, որը մենք փորձում ենք զարգացնել եւ կատարելագործել:
Հայոց լեզուն-՝ դար առ դար, տարի առ տարի, ամիս առ ամիս, փոփոխվում է, նորանում: Այդ փոփոխությունների ընթացքում բառապաշարի մեջ հայտնվում են նոր բառեր, տերմիններ, որոնք սակայն շատ դժվար են ադապտացվում ժողովրդի կողմից: Դա նրանից է, որ լեզվի մեջ նորությունն ընկալվում է, երբ փոփոխություն կա մտածողության մեջ։Տերյանն ասում էր, որ եթե Այվազովսկին ապրեր Հայաստանում կլիներ հասարակ ծխական դպրոցի ուսուցիչ: Պատճառը՞-, Մենք չենք սիրում եւչենք ստեղծում միջավայր նորը ընդունելու համար, մենք սիրում ենք հինը եւ ավանդականը: Եվ հենց դա է ողջ խնդիրը: Սահմանափակելով մտահորիզոնը սահմանփակում ենք նաեւ մեր լեզվի հետագա զարգացումը: Սակայն աստեղից էլ առաջանում է մեկ այլ խնդիր: Եթե հետեւենք Եվրոպային եւ փերձենք քայլել ժամանակին համընթաց կապրենք գլոբալիզացիա, կմոռանանք մեր ազգայինը եւ ավանդականը: Իսկ եթե փակվենք միայն մեր մշակույթի մեջ կդոփենք տեղում եւ զարգացում չենք ապրի: Սիրենք եւ պահպանենք մեր մայրենի լեզուն:
Marina Mnatsakanyan 