Ինչ է թարգմանությունը. Չարենց թե՞ Թումանյան

Թարգմանել, նշանակում է վերարտադրել մի լեզվից մյուս լեզվին՝պահպանելով որոշակի չափանիշներ:
Երկու իրարից շատ տարբեր բանաստեղծներ՝ Թումանյանն ու Չարենցը, թարգմանել են միեւևնույն բանաստեղծությունը: Կարդալիս հասկնում ես, որ երկուսն էլ նույն իմաստն են արտահայտում, բայց մատուցում են յուրովի: Թումանյանի տարբերակում նկատում ենք «ում»-երի, «շ»-երի կուտակումներ՝ «ննջում են մթում, մշուշ է պատում, չի շարժվում»: Իսկ Չարենցի մոտ ճիշտ հակառակն է: Նա խուսափել է կրկնություններից եւև դրանց փոխարեն կատարել է շեշտադրություններ՝ «լռությո՛ւն է՛, քո շո՛ւրջը խո՛ր՛»:, Եւ այսպես՝ շարունակ: Ի տարբերություն Չարենցի տարբերակի՝ Թումանյանինը ավելի մեղմ, ու հանդարտ էր ընթերցվում: Իսկ Չարենցինը կարդալիս կար հստակություն ու մի փոքր էլ կոպտություն: Երբ փորձում էի ընտրել ինձ համար ավելի հոգեհարազատը, միանգամից կանգնեցի Թումանյանի թարգմանության վրա: Աասեմ՝ ինչու՝ . ինչպես նշեցի, ավելի մեղմ էր ու հանդարտ, իսկ ես նախընտրում եմ հենց այդպիսի ստեղծագործություններ: Զարմանալի է, բայց միանգամից կայացրերցի որոշումս եւև երկար էլ չմտածեցի:
Եզրակացությունս մեկն է, որ թարգմանելու ժամանակ թարգմանիչը իր ոճն է օգտագործում եւև ասես սեփականացնում է այնստեղծագործությունը: Ես ինքս գերադասում եմ բնօրինակ լեզուն (ցավոք, չգիտեմ ընդամանը երեք լեզու եւ գերմաներեն և չեմ կարողանում բնագրերը կարդալ): Եթե կարդում եմ բնագիր ապա միայն անգլրեն եւ ռուսերեն լեզուներով), այդպես ավելի լավ ես կարողանում հասկանալ գրողին: