Ինչու եմ այդքան սիրում կյանքը, միգուցե հիմար եմ, թե՞ լավատես: Ցանկանում եմ շնչել, թե՞ դառնալ անկենդան էակ: Միգուցե ցանկանում եմ թռչել սովորել, թե՞ ընկնել քարքարքոտ երկրի վրա: Իսկ եթե ցանkանում եմ երազել, թե՞ հայտնվել իրականության մեջ: Միթե ցանակնում եմ սիրել, թե՞ տանջվել: Ցանկանում եմ հասնել ծայր երջանկության, թե՞ ծայր դժբաղտության: Միգուցե ցանկանում եմ լինել լուսնի վրա, թե՞ վառվեմ արեւի ճառագայթներից: Թե՞ ցանկանում եմ տեսնել ինքս ինձ, իսկ եթեմեկ ուրիշին իմ փոխարեն: Միգուցե ցանականում եմ տեսնել Ամերիկան իր անուրջներով, թե՞ տեսնեմ իմ ձեռքը: Ցանականում եմ մտածել, թե հայտնվեմ ճահճում: Միգուցե ցանականում եմ ապրել, թե՞…Քանի շնչում եմ, մտածում եմ, լավատես եմ, թռչում եմ, տեսնում եմ՝ լուսինը, արեւը, երջանիկ եմ՝ միեւնույն ժամանակ դժբաղտ, տեսնում եմ իմ ձեռքը՝ թեեւ Ամերիկան, երազում եմ սիրում եմ…Երեւի թե ապրում եմ:
Marina Mnatsakanyan 
Իսկ միգուցե սիրում ես կյանքը հենց մենակ նրա համար, որ այն ուղղակի արժանի է քո սիրուն…))
անսահաման եմսիորւմ կյանքը,,,, նույնիսկ սիորումեմ կյանքի դաժանությունը…:)))
տեսնում եմ…))
:*